Marokko

Op donderdag 31 januari zijn we klaar voor vertrek naar Spanje met als einddoel Marokko. Tegen de middag rijden we vanaf Portimao via Sevilla naar Huelva waar we uiteindelijk geen parkeerplek kunnen vinden om door de stad te gaan lopen. We rijden naar punta Umbria aan de kust om er de nacht door te brengen. Er staat een stevige westenwind die ons tijdens de nacht wakker schudt omdat hij nog wat meer in sterkte is toegenomen. We besluiten ons plekje aan het strand te verruilen voor een plekje achter de flats en zijn blij dat we niet deze dag de boot naar Marokko hebben genomen. De volgende ochtend rijden we verder naar Jerez de la Frontera. We gaan er lekker eten bij een mexicaans restaurant en verkennen al lopend de stad.

we overnachtten in Jerez om de volgende morgen naar Cadiz te rijden. Bij het vinden van een parkeerplek die groot genoeg is voor onze camper hebben we geluk en vinden een plek kort bij het oude centrum.

Via groen aangegeven wegen zakken we verder af naar Tarifa en rijden naar de haven om te horen wat de overtocht gaat kosten en wanneer we kunnen vertrekken. Voor 240,- euro bieden ze  een open ticket en we kunnen eigenlijk meteen mee. Maar omdat het al wat later in de middag is en we niet in het donker in Tanger willen aankomen, besluiten we eerst ook even in Algeciras te gaan kijken.

Daar blijkt de overtocht maat 170,-euro te gaan kosten en dat maakt de keuze erg gemakkelijk. De volgende dag zijn we rond 10 uur in de haven, maar daar krijgen we de mededeling dat de boot die nu gaat, auto's tot 2m hoog kan laden en dat we zullen moeten wachten tot 15.00 uur. Dan maar wat inkopen gaan doen en wat foto,s maken van de rock Gibraltar.

Om 3 uur kunnen we aan boord en maken op het parkeerterrein kennis met een Fransman en een vrouw met haar zoon uit Zuid Afrika die ook allen met een camper reizen. Samen rijden we aan boord en tijdens de overtocht ontstaat er meer en meer een klik. We maken allemaal de oversteek voor de eerste keer en besluiten samen te gaan reizen. We komen er achter dat de naam Jeanne 2 keer voorkomt en Jean 1 keer. Maar qua uitspraak is het verschil minimaal. De communicatie verloopt in het Engels omdat Jeanne Louise uit Zuid Afrika geen Frans spreekt en slechts een beetje Afrikaans. Gelukkig spreekt Jean Francois naast zijn moedertaal frans, ook Duits en Engels en wij passen ons hierbij gemakkelijk aan.

Op het zuidelijke continent, rijden we onze campers door de verschillende controles en uiteindelijk moeten ze nog worden ingeklaard. Het duurt allemaal wat langer dan gedacht, en tot overmaat van ramp moet ik ook nog de beide delta-vleugels van mijn dak halen omdat ze daar niet weten wat het zijn. Het woord "drones" valt al, maar gelukkig heb ik een foto op mijn mobiel om duidelijk te maken dat het allemaal veel minder bedreigend is. Nadat ze allemaal de foto hebben gezien, mag ik de vleugels weer laden op het dak. Ik hoor de douane controleurs wat smiespelen en zacht lachen. Met alle benodigde formulieren op zak gaan we verder en blijven na gezamenlijk beraad boven  op het parkeerterrein van de haven staan voor de eerste nacht in Marokko met een helder zicht op al de lampjes aan de kust van Europa.

De volgende morgen bespreken we welke route we gaan volgen, waarbij Jeanne Louise als enigste een vooraf gepland idee van haar reis te hebben. Jean Francois is alleen met zijn hond en heeft net als wij niet erg veel moeite besteed aan het uitstippelen van zijn reis, en dat maakt de beslissing erg gemakkelijk. Kortom we gaan naar Tetouan. 

Het wordt meteen klimmen, de bergen in en we worden getrakteerd op mooie vergezichten. De lucht is stralend blauw en na elke bocht is er opnieuw een panorama.

Eenmaal in Tetouan parkeren we bij een benzinestation naast de doorgaande weg (gevonden op park4night), en lopen gezamenlijk de stad in om naar de oude kashba te gaan kijken. Ook willen we alle 3 een smartcard kopen om het nodige aan internet te kunnen meenemen tijdens onze tocht.  Al lopend is er onderweg van alles wat onze aandacht trekt en we komen uit in de medina. De wir war van straatjes met zijn winkeltjes brengt ons uiteindelijk naar een pleintje waar we worden aangesproken door Agmed. Nadat hij weet waar iedereen vandaan komt, moeten we een kijkje in zijn winkel nemen. Uit beleefdheid lopen we mee, maar laten hem al snel weten dat we liever wat gaan eten op een plek die we vooraf hebben uitgezocht. Maar natuurlijk weet Agmed iets dat vele malen beter is, en we laten ons er naar toe brengen. Het blijkt een oude riad te zijn met prachtige oude kenmerken en vanaf boven met een prachtig uitzicht over de stad. We krijgen er een heerlijke etentje maar er is helaas geen wijn. We zijn blij weer in de zon te lopen als we onze campers gaan opzoeken en gaan naar een camping in Matril aan de kust voor de overnachting.

5 Februari rijden we naar Chefchaouen, het blauwe dorp dat door elke Marokko-ganger wordt bezocht, en terecht. Bij het verlaten van de camping hebben we nog enkele mooie panorama's over het dorp en dan rijden we een landschap met groene heuvels en dalen in, het zal er misschien tijdens de zomer wel anders bijliggen, maar nu ziet het er prachtig uit

Chefchaouen is een bergdorp en ligt tussen 500 en 700 meter hoog. Voor de camping moeten we op het hoogste punt zijn en dat is een hele klim voor een camping die niet veel voorstelt. Er staat een groot aantal campers uit Duitsland die onder begeleiding van een organisatie die "Dracula" blijkt te heten, gezamenlijk een tour door Marokko maakt. Ze blijken vorig jaar ook al een tour door Roemenie gedaan te hebben, nota bene het thuisland van de vampier, dat nodigt uit voor een paar grappen. Het is nog vroeg in de middag en we lopen samen, bergaf naar het stadje.  In de smalle straatjes is het erg kleurrijk en gezellig en vooral heel erg blauw. Wat opvalt zijn de mooie deuren in de huizen, de vriendelijke mensen. We slenteren de hele middag door de wirwar van smalle straatjes en eten er s' avonds een heerlijke tagine bij Bab Scour. Daarna bestellen we een taxi om ons naar de camping terug te brengen, omdat we een stevige klimpartij niet meer zien zitten.

Na het ontbijt gaan we op weg naar Fez. Ook Dracula vertrekt en we komen ze verderop nog regelmatig tegen. Na weer een prachtige rit en een lunchpauze onderweg komen we rond 16.30 aan op camping "diamant Vert", die zelfs warme douches heeft. We spreken af met een gids die langskomt, om morgen de oude medina van Fez te gaan bekijken, die er al sinds het jaar 1200 is. 

De volgende ochtend stappen we, samen met de gids in een busje dat ons naar de stad rijdt. We maken een eerste stop bij het paleis van de koning, die daar 3 maanden per jaar verblijft met zijn vrouw twee kinderen en 20.000 mensen als personeel. Het hele complex  heeft meer dan 1000 kamers en is 18 hectare (180.000m2) groot, omsloten door 5 meter hoge muren. De koning houd vast niet van pottekijkers. Er zijn zeven toegangs-poorten in brons die werkelijk prachtig zijn versiert en waarvan er altijd wel een wordt gepoetst (met citroensap wordt ons verteld).

Na een rit naar een oud bewakings-fort met uitzicht over de gehele stad en een bezoek aan een tegel en pottenbakkerij, worden we afgezet bij de blauwe toegangspoort van de oude medina. De gids loodst ons vakkundig door het labyrint van nauwe straatjes en zorgt er op die manier voor dat we de belangrijkste bezienswaardigheden te zien krijgen en vooral ook dat we niet verdwalen.

Als laatste brengen we een bezoek aan de oudste leerlooierij van de wereld. Vanaf de plek waar we staan hebben we goed zicht op de verschillende baden waarin de huiden worden bewerkt en het drogen daarvan in de zon. Minder aantrekkelijk is de geur die er op deze plek hangt en blijkbaar wordt veroorzaakt door de duivenstront die wordt gebruikt in de baden. 

Op cultureel gebied hebben we voor vandaag weer voldoende opgenomen en is het tijd voor een lekker etentje als afsluiter van weer een geweldige dag. Alhoewel de gids anders aanprijst kiezen we voor cafe Nagham, die naast ons al veel bezoekers wist te behagen.

Het is 8 februari en de zon staat weer aan een onbewolkte hemel. We rijden voordat we Fez achter ons laten naar de carrefour die als een van de weinige supermarkten ook wijn en andere alcoholische dranken verkoopt. Dan zijn we klaar voor de reis verder zuidwaarts. We komen in Bahlil waar we na het nemen van een verkeerde afslag, worden belaagd door een grote groep kinderen die net de school verlaten. Nadat we met enige moeite de campers hebben geparkeerd, wijzen een aantal van hen ons de weg naar een grotwoning die we kunnen bezoeken en waarvan er hier een aantal zijn. Na het bezoek lopen we onder begeleiding van de plaatselijke jeugd weer terug naar de camper. Net buiten het dorp is er nog een waterval die we bezoeken en waar we een zelf samengestelde lunch gebruiken op het parkeerterrein. 

Als we verder rijden richting het wintersportgebied van Ifrane, zien we steeds meer besneeuwde bergtoppen. De huizen hier doen erg europees aan doordat ze echte daken hebben. Na Ifrane rijden we via Arzou verder de bergen in naar het cederbos, waarvan bekend is dat er apen wonen. De apenkolonie is gemakkelijk te vinden op een plek in het bos waar een groot parkeerterrein is aangelegd en waar diverse verkoopstalletjes met stenen en houtsnijwerk zijn gebouwd. De apen zijn absoluut niet schuw en sommige laten zich bijna aanraken. Het is al wat laat in de middag en we slaan hier ons kamp op voor de nacht.

Als we de volgende morgen wakker worden is het erg koud. De eerste bussen met toeristen zijn al aangekomen en het wordt steeds drukker. Als we verder rijden, verandert het landschap van besneeuwde bergtoppen naar rode klei. Even voor Zaida stoppen we voor een kop koffie bij een opvallend gekleurd restaurant waar een jonge berber met blauwe tulband ons gemoedelijk bediend. In Zaida wordt er bij de plaatselijke rotonde al volop gekookt. Aan beide kanten staan er tagines op de houtskool en worden er spiesjes gebakken. Het is eigenlijk wel etenstijd en we besluiten ergens een tafel te nemen en met de campers voor de deur kunnen we gemakkelijk een flesje wijn open maken. Voldaan na het eten van een marrocaanse salade, kebab en een tagine, rijden we verder richting Midelt dat op 1500 m hoogte ligt. De stad heeft brede straten met fraaie lantarens, we maken er geen stop maar rijden door naar de Tizz-pas.